Na de actie, de reactie. Minister Bourgeois legt de provincies het vuur aan de schenen en nu weren de provincies -en vooral de respectieve deputaties- zich als een duivel in een wijwatervat. Enerzijds wijzen de provincies op het omvangrijke takenpakket dat ze op zich genomen hebben, omdat noch het lokale, noch het gewestelijke niveau er aandacht voor hadden. Wat gebeurt er met tal van initiatieven op het vlak van preventieve gezondheidszorg als de provincie verdwijnt? Hoe overleven tal van culturele centra zonder een provinciale subsidie? Wat met sportactiviteiten van bovenlokaal belang als de provincie afhaakt? Wie neemt de provinciale musea en scholen over? Anderzijds kloppen de provincies zich op de borst dat zij een meerwaarde hebben t.o.v. tal van andere intermediaire organisaties die zich tussen gemeente en Vlaams gewest ophouden. Wat is die meerwaarde? "Wij zijn een democratisch gelegitimeerd niveau!" brullen alle gedeputeerden uit één mond. Enige bescheidenheid is hier op zijn plaats.

De provincieraad wordt democratisch verkozen. Dat klopt, maar daar stopt het ook. Bij de eerste vergadering stemt een slaafse meerderheid een voorstel waarin een pak dossiers naar de deputatie worden doorgeschoven. Enkel bij de begroting kun je als oppositielid op voorhand vragen stellen. De rest van het jaar is het achtervolgen geblazen en reageren op al afgesloten dossiers. In Vlaams-Brabant is de situatie nu zo dat men de laatste 2 jaar van de legislatuur tal van provincieraden zal annuleren. Reden: te weinig dossiers!

De provincies voelen zich democratischer dan andere intermediaire organisaties, maar schuiven een pak bevoegdheden door naar die organisaties. Intercommunales, Regionale Landschappen, provinciale ontwikkelingsmaatschappijen, RESOC's en andere bovenlokale overlegplatforms krijgen een royale steun van de provincie. De provincie is in al deze organen enkel vertegenwoordigd door provincieraadsleden van de meerderheid. Als lid van de oppositie is het heel moeilijk ?zo niet onmogelijk- om zicht te krijgen op de werking van deze organisaties.

Indien de provincies het argument van de democratische meerwaarde naar voor schuiven in de discussie over de interne staatshervorming, dreigen ze door hun tegenstanders gemakkelijk te worden afgemaakt. Wie zelf in een glazen huis woont, moet niet met stenen gooien. En er is veel glas in provinciehuizen!

Luc Debraekeleer

Provincieraadlid en fractieleider Groen!