Naast Goedele en een eenmalige Erik (Van Looy) heeft Vlaanderen nog een personalitymagazine . Het informatiemagazine van de provincie Vlaams-Brabant "De Vlaamse Brabander" mag dan wel iets minder luxueus en glossy zijn, de deputatie wordt er op haast dezelfde manier geportretteerd als Goedele en Erik in hun respectieve tijdschriften. Op dinsdag 30 maart 2010 keurde de provincieraad Vlaams-Brabant het dossier van het magazine "De Vlaamse Brabander" goed: 6 nummers per jaar, 47.600 euro per nummer, 27.600 euro per nummer voor de bedeling. Het probleem is niet de prijs (die is marktconform), ook niet het principe dat een bestuur een tijdschrift uitgeeft. Het probleem met "De Vlaamse Brabander" is de eenzijdigheid van de informatie.Naar analogie met de tv-uitzendingen van de provincie op Ring-Tv en ROB is "De Vlaamse Brabander" uitgegroeid tot een 'leven en werken van de deputatie'. Alle communicatie vanuit de provincie Vlaams-Brabant wordt op die manier mededelingen van de deputatie. In plaats van de werking van het provinciebestuur vanuit verschillende invalshoeken te belichten wordt nummer na nummer de deputatie in het zonnetje gezet.

Als de provincieraad al in het tijdschrift vernoemd wordt, wordt ze altijd als één blok voorgesteld dat zonder discussie achter de deputatie staat. Dat in de provincieraad een oppositie aanwezig is, wordt botweg verzwegen. Een student communicatie moet het maar eens uitzoeken, maar ik vermoed dat Groen! alleen bij de verkiezingsuitslagen in de "Vlaamse Brabander" vermeld wordt.

Waarom kan de oppositie via vrije tribunes of andere opiniestukken niet op geregelde tijdstippen aan bod komen? Waarom kunnen de meningen van de fracties niet in een speciale rubriek opgenomen worden? Blijkbaar heeft de deputatie schrik om zich te branden aan koud water. Blijkbaar overheerst bij de deputatie de archaïsche gedachte dat provinciale publicaties louter spreekbuizen van de deputatie moeten zijn.

Luc Debraekeleer

Fractieleider Groen! provincieraad Vlaams-Brabant